บ้านโค้ก’ สร้างธุรกิจด้วยแบรนด์ดัง

อณัญญา สิทธิวีณา เจ้าของร้านบ้านโค้ก

ปัจจัยของความสำเร็จ ในข้อแรกๆ ที่มักจะได้ยินจากผู้ประกอบการก็คือความชอบหรือการหลงรักในสิงที่ตัวเองทำ “บ้านโค้ก” เป็นอีกธุรกิจหนึ่งที่เริ่มมาจากความรักความชอบส่วนตัวแบบเต็มๆ ถึงจะยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นแม้จะดำเนินธุรกิจมาถึง 5 ปีแล้ว เพราะจังหวะที่เข้ามาทำธุรกิจทำให้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วในช่วงต้น แต่ในส่วนของการอยู่รอดอย่างยั่งยืนนั้น ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนมากพอ แต่ก็นับได้ว่าในช่วงเวลานี้ เป็นการเตรียมขยับก้าวไปอีกขั้นของการเรียนรู้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์จาก ที่ได้รับรู้ถึงโอกาสและอุปสรรคของธุรกิจ รวมทั้งจุดอ่อนจุดแข็งในตัวเองมาระดับหนึ่งแล้ว

เส้นทางธุรกิจของ “ร้านบ้านโค้ก” จากนักสะสมของที่เกี่ยวกับโค้กด้วยใจรัก และอยากหาเพื่อนที่หลงใหลในสิ่งเดียวกัน กลายมาเป็นจุดดึงดูดและสร้างแรงบันดาลใจให้คนอื่นๆ ได้อย่างไร อะไรคือความน่าสนใจและอนาคตของธุรกิจและผู้ประกอบการรายนี้

๐ ร้านบ้านโค้กขอแค่ได้เริ่มต้น

ตั้งแต่เมื่อเธอเกิดมาในวันที่ “โคคาโคล่า” ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น “โค้ก” ทำให้เธอได้ชื่อ “โค้ก” เป็นชื่อเล่นที่ครอบครัวตั้งให้มาตั้งแต่เกิด จากวันแรกกว่า 20 ปีแล้วที่ “อณัญญา สิทธิวีณา” เริ่มต้นเป็นหนึ่งในคนรักโค้ก ด้วยการเก็บสะสมกระป๋องน้ำอัดลมโค้กที่แกรมมี่ทำคอลเลคชั่นนักร้องดังใน สังกัด อย่าง มาช่า วัฒนพานิช เจ-เจตริน และเต๋า – สมชาย เข็มกลัด เพราะนอกจากจะชื่นชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว โค้กกระป๋องราคา 8 บาท ก็เป็นของสะสมชิ้นเล็กๆ ที่ถือว่าราคาไม่แพงเลย

ด้วยความหลงใหลในโลโก้ “Coca Cola” สีขาวแดง ที่เธอบอกว่าไม่ว่าจะดูอย่างไรก็ให้ความรู้สึกถึงความคลาสสิกเป็นอมตะและไม่ เคยเบื่อที่จะมอง และด้วยความฝันว่าอยากจะมีบ้านหลังเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยของสะสมเกี่ยวกับโค้กทั้งบ้าน หลังจากเรียนจบและทำงานด้วยการช่วยธุรกิจครอบครัวซึ่งขายเคมีภัณฑ์ทางการ เกษตรอยู่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี ทำให้ค่อยๆ ใช้เงินที่หามาได้ไปกับการทะยอยซื้อของสะสมที่อยากได้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีเงินซื้อ แต่ของสะสมที่เธอยอมจ่ายมากที่สุดในตอนนี้มีราคาไม่เกินหมื่น เพราะมองว่าถ้ามากกว่านี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เกินตัวเกินไป แม้ว่าจะอยากได้เท่าไหร่ก็ตาม

ภายในร้านบ้านโค้ก

และแล้วความฝันของเธอก็เริ่มเป็นจริงขึ้นมาในปี 2549 เมื่อราชพัสดุเจ้าของที่ดินและอาคารมีประกาศแจ้งว่าเจ้าของสิทธิ์อาคารที่ ไม่ได้ทำประโยชน์จะต้องคืนสิทธิ์ ประกอบกับตลาดร้อยปีสามชุกเริ่มจะเปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นมา ทำให้เธอตัดสินใจขอใช้อาคารห้องแถวไม้ 2 ห้อง ที่ป้าของเธอเป็นเจ้ามาอยู่และปิดร้างมา 10 กว่าปีแล้ว มาเปิดเป็น “ร้านบ้านโค้ก” เพราะอยากจะเอาของสะสมที่เก็บอยู่นานแล้วออกมาโชว์และหวังว่าจะได้เพื่อนใน ละแวกนั้นที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของโค้กเหมือนกัน

บวกกับความคิดที่อยากจะทดลองทำธุรกิจของตัวเอง จุดเริ่มแรกของ “ร้านบ้านโค้ก” จึงเน้นไปที่การหารายได้หลักจากการขายอาหารจานด่วน น้ำปั่น และกาแฟสด โดยมีสินค้าที่เกี่ยวกับโค้กจำหน่ายอยู่เล็กน้อย แต่จุดเด่นอยู่ที่การตกแต่งร้านด้วยของสะสมที่เกี่ยวกับโค้กกว่า 500 ชิ้น ที่นำมาจัดวางไว้ให้ชม
แม้ว่าร้านบ้านโค้กจะได้รับการตอบรับดีจากลูกค้าเป้าหมายทั้งคนในพื้นที่และ นักท่องเที่ยว ด้วยเมนูที่แตกต่างจากการดัดแปลงเอาอาหารพื้นถิ่นมาทำให้แปลกออกไปเป็นข้าว ผัดยำใบมะกอกกับผักสด และสเต๊กกับสลัดผัก ในราคาที่เป็นกันเองคือ 35 บาท และ 49 บาท แต่การขายอาหารก็ต้องหยุดไปหลังจากทำได้ประมาณ 6 เดือน เพราะพบว่าเหนื่อยและมีรายละเอียดที่จุกจิกเกินไปสำหรับเธอที่ต้องทำเองทั้ง หมดและให้บริการลูกค้าถึง 30 ที่นั่ง รวมทั้ง สถานที่ซึ่งเล็กเกินไปทำให้ “ร้านบ้านโค้ก” เปลี่ยนคอนเซ็ปต์ไปเป็น “บ้านจัดแสดงของสะสม”

๐ร้านบ้านโค้กปรับคอนเซ็ปต์ธุรกิจ

ร้านบ้านโค้กเป็นการจัดแสดงของสะสมที่เกี่ยวกับโค้ก โดยมีการลงทุนเพื่อปรับแต่ง ติดกระจกและเครื่องปรับอากาศภายในร้าน และจัดวางมีซุ้มกาแฟสดอยู่ด้านนอก เพื่อแยกส่วนให้ชัดเจน และมีการเก็บค่าเข้าชม โดยเริ่มต้นจากคนละ 5 บาท ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นเรื่องที่มีการวิจารณ์กันมากทั้งในชุมชนเพราะเป็นแห่งเดียวที่เก็บ และด้วยการตกแต่งการใช้ป้ายขนาดใหญ่ที่สะดุดตา ทำให้ดูแปลกแยกในตอนนั้น กับทั้งนักท่องเที่ยวที่มีทั้งเสียงให้ตั้งเป็นกล่องบริจาคและให้เก็บในราคา ที่สูงกว่านี้

ในตอนที่ตลาดสามชุกยังไม่เป็นที่นิยมมีผู้ใหญ่ในพื้นที่พูดกับเธอว่า เสียเงินทำทำไม ไม่มีใครมาเดินหรอก คนพื้นที่ก็ไม่มีนักท่องเที่ยวก็ไม่มา แต่ผ่านไปเพียงปีเดียวในช่วงปลายปี 2549 สถานการณ์ก็พลิกผัน เมื่อตลาดร้อยปีสามชุกกลับกลายเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวและเป็นหน้าเป็น ตาของคนท้องถิ่นจากการเข้ามาช่วยกันพลิกฟื้นของคนในชุมชนที่มีความรักและ ชื่นชมในสิ่งดีๆ ที่ตัวเองมี

ช่วงปี 2550-2551 ซึ่งเป็นปีที่ตลาดสามชุกได้รับความนิยมสูงมาก และด้วยโดดเด่นของ “ร้านบ้านโค้ก” แม้จะเคยซ่อมแซมและตกแต่งภายในเอาไว้ด้วยเงินลงทุนถึง 3 แสนบาท แต่กลับไม่ได้คิดถึงการปรับปรุงโครงสร้าง บ้านเก่าอายุหลายสิบปีก็เกิดการทรุดตัวเมื่อมีคนแห่เข้าไปชมถึงวันละนับร้อย คน และเคยสูงถึงวันละ 600 คน ในช่วงที่มีชื่อเสียงมากๆ ทำให้ต้องเสริมซ่อมด้วยคานเพื่อรักษาโครงสร้างและความแข็งแรงของบ้านเอาไว้ และมีการจัดให้เข้าชมเป็นรอบๆ ละ 10-15 คนๆ ละ 10-15 นาที เพื่อไม่ให้แออัดเกินไปและทำให้คนที่เข้าชมรู้สึกว่าได้เข้ามาผ่อนคลายและ คุ้มกับค่าเข้าชมที่จ่ายไป

โดยเมื่อต้นปี 2554 ร้านบ้านโค้กมีการปรับเพิ่มค่าเข้าชมเป็นคนละ 20 บาท เพื่อให้เหมาะสมสอดรับกับค่าใช้จ่ายต่างๆ ซึ่งในตอนแรกก็มีความกังวลถึงผลกระทบที่จะเกิดขึ้น แต่ในท้ายที่สุดก็พบว่าไม่ส่งผลกระทบกับจำนวนผู้เข้าชม เพราะมีการปรับปรุงในเรื่องของการบริการเพิ่มขึ้นด้วย เช่น การพูดจาที่เดิมเหมือนการสั่งเพราะต้องการป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหาย เนื่องจากผู้เข้าชมไม่ค่อยระมัดระวัง มาเปลี่ยนเป็นการขอความร่วมมือหรือขอร้อง ทำให้บรรยากาศดีขึ้น

๐ ร้านบ้านโค้กคิดใหม่ให้ตอบโจทย์

ของสะสมที่เกี่ยวกับโค้กที่ “ร้านบ้านโค้ก” ไม่ได้เน้นที่การเป็นของหายาก หรือราคาแพง แต่เน้นที่ความชื่นชอบโดยส่วนตัวเป็นหลัก ในช่วงแรกของส่วนมากที่สะสมจะเป็นของที่ทำมาจาก เหล็ก ผ้า เป็นกระป๋อง จานชาม โมเดลเล็กๆ น่ารัก ไม่เน้นของที่ทำจากพลาสติกเพราะมีอายุการเก็บสั้นจากเนื้อวัสดุที่ชำรุด เปลี่ยนสีได้ง่าย จากนั้นจึงมีของสะสมอื่นๆ เพิ่มขึ้นมา ปัจจุบันของที่สะสมมีกว่า 5 พันชิ้นทั้งที่หาได้ในไทยและซื้อมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะจากอเมริกาและ ญี่ปุ่น และมีการจัดแบ่งเป็นโซน คือ โซนโมเดลของเล่น โซนผ้า โซนเครื่องเรือน โซนรูปภาพ และโซนป้ายต่างๆ

นอกจากนี้ กำลังจะจัดโซนใหม่เป็นโซนที่นักท่องเที่ยวมีส่วนร่วม เนื่องจากในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา มีนักท่องเที่ยวชอบซื้อหรือเอาของที่ตัวเองสะสมอยู่มาให้ ซึ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ ที่ผ่านมาให้เซ็นชื่อและลงวันที่เอาไว้ แต่ต่อไปคิดว่าจะเอามาจัดโชว์เป็นอีกโซนที่น่าจะได้รับความสนใจและอยากจะทำ

เธอมองว่าจุดดึงดูด ของ “ร้านบ้านโค้ก” ที่ทำให้คนมาเที่ยวชม เพราะความโดดเด่นของร้านที่มีการจัดวางของสะสมให้น่าดูกับการอนุญาตให้ถ่าย รูปได้ นอกจากนี้ การปรับเปลี่ยนมุมดิสเพลย์ใหม่ทุก 3 เดือนด้วย การนำของสะสมใหม่มาจัดแสดงและการจัดให้เข้ากับเทศกาลต่างๆ เช่น ปีใหม่ วาเลนไทน์ เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ช่วยเพิ่มความน่าสนใจของคนที่มาซ้ำหรือเป็นคนที่ชอบโค้ก

แม้ว่าการวางคอนเซ็ปต์ร้านใหม่ทำให้มีรายได้จากการเก็บค่าเข้าชม สินค้า และกาแฟสด แต่เนื่องจากการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น จากทั้งกาแฟที่เริ่มแรกเคยมีเพียง 2 ร้านเท่านั้น กลับกลายเพิ่มเป็นนับสิบร้านเมื่อตลาดเติบโต เช่นเดียวกันสินค้าที่เกี่ยวกับโค้ก ก็มีคนที่เห็นโอกาสและนำมาจำหน่ายเช่นกัน
เธอจึงคิดว่าการขายสินค้าที่เกี่ยวกับโค้กไม่ใช่คำตอบทางธุรกิจ และเริ่มหันมาสร้างแบรนด์ “บ้านโค้ก” ด้วยการผลิตสินค้าของบ้านโค้กออกมาจำหน่ายควบคู่กันได้ โดยที่ผ่านมา มีตุ๊กตา “ซีซ่าจอมอ้วน” ซึ่งเป็นโลโก้ของร้านบ้านโค้ก ที่ทำออกมาเป็นตุ๊กตาตั้งโชว์ได้รับการตอบรับดีในช่วงตลอด 2 ที่ผ่านมา จึงมีแนวคิดที่จะทำสินค้าที่ลงทุนต่ำและขายได้เร็ว เช่น พวงกุญแจ และแม่เหล็ก ออกมาจำหน่ายในปีนี้ เพราะที่ผ่านมาสินค้าประเภทนี้ที่เป็นโค้กเป็นกลุ่มสินค้าที่ขายดีอยู่แล้ว นอกจากนี้ ยังมีที่เปิดขวด หมวก โค้กกระป๋อง และของพรีเมี่ยมจากโค้ก ซึ่งราคาไม่สูง ได้รับความนิยมในอันดับต้นๆ

๐ ร้านบ้านโค้กคิดเพื่ออนาคต

เธอยอมรับว่า “บ้านโค้ก” เข้ามาในจังหวะที่ดีเพราะมีองค์ประกอบโดยรวมที่ดี ทำให้สำเร็จมีชื่อเสียงในช่วงแรก แต่ก็พบว่ามีข้อผิดพลาดในการบริหารจัดการ เพราะในช่วงที่มีรายได้มากจากการเข้าชม แทนที่จะนำรายได้ไปใช้กับการพัฒนาผลิตภัณฑ์ แต่กลับใช้เงินไปกับการประชาสัมพันธ์ เพราะความคิดเห็นที่แตกต่างกันของหุ้นส่วนซึ่งไม่ได้เพียงเข้ามาช่วยวาง คอนเซ็ปต์ใหม่ของธุรกิจซึ่งเป็นส่วนที่ดี แต่ยังเข้ามาจัดการในส่วนอื่นๆ ด้วย ซึ่งแม้ว่าเธอจะไม่เห็นด้วยแต่ด้วยความเป็นเพื่อน เธอจึงปล่อยให้ทำ

แต่เมื่อค่าใช้จ่ายด้านการประชาสัมพันธ์สูงเกินควร และการให้ความสำคัญกับการทำรายการวิทยุชุมชนซึ่งมีการแสดงความคิดเห็นที่ ค่อนข้างรุนแรง เธอจึงมองว่ามีความเสี่ยงที่จะเกิดการสร้างศัตรู เพราะเธอชอบการสร้างมิตรภาพมากกว่า จึงมีการพูดคุยและทำให้เห็นถึงความคิดที่แตกต่างกันมากขึ้น ในที่สุด จึงมีการแยกตัวออกไป ทำให้ปีที่แล้วต้องชะลองานและวางแผนใหม่ เช่น การทำเว็บไซต์ใหม่ในชื่อ www.baancockthai.com เพราะเพื่อนนำเว็บไซต์ในชื่อ www.baancoke.com ไปใช้ และการทำกิจกรรมใหม่ๆ กับลูกค้า เช่น เที่ยวแบบคนรู้ใจ

“จากที่อยากจะลองทำ และเมื่อทำแล้วมีคนตอบรับเยอะ ลูกค้าน่ารัก เป็นกำลังใจให้ทำต่อ ธุรกิจนี้ถ้าจะคิดว่าได้เป็นล่ำเป็นสันก็คงจะยังไม่ได้ แต่ที่เคยคิดว่าจะออกมาทำธุรกิจเองไม่ต้องพึ่งที่บ้าน ก็ออกมาทำแล้ว ที่ผ่านมาประเมินตัวเองว่าสอบผ่าน ในการทำธุรกิจ เพราะปัญหาเรื่องการขาดทุนเริ่มลดลง แต่ยังทำไม่ได้เต็มที่ สำหรับการลงทุนครั้งใหม่ที่คิดไว้จะใช้คอนเซ็ปต์ลงทุนน้อย ในระยะใกล้อยากจะทำโฮมสเตย์เพราะที่นี่ยังมีที่พักน้อย ส่วนระยะยาวอยากทำให้มีครบทุกอย่าง ทั้งสถานที่จัดแสดง ร้านขายสินค้า ที่พัก และร้านอาหาร เพราะไม่อยากรบกวนทางบ้าน ตอนนี้เงินที่ได้จากแม่ให้เริ่มต้นลงทุน 3 แสนบาทใช้คืนให้แล้ว แต่ต้องจ่ายหนี้เงินกู้ให้กับธนาคารออมสินเป็นรายเดือนอีก และโดยส่วนตัวเป็นคนชอบกินชอบเที่ยว“

“อยากให้ร้านบ้านโค้กเป็นเหมือนบ้านญาติที่ต้องมาแวะเยี่ยมเยียนกัน ซึ่งในแง่ธุรกิจถ้าคิดว่าอยู่แบบพอเพียงจะอยู่ได้ ส่วนการแข่งขัน ที่เกิดขึ้นคิดว่าเป็นตัวช่วยกระตุ้นไม่ให้เฉื่อย และมองว่าเป็นเพื่อนในธุรกิจมากกว่าจะได้มีของสะสมที่เอามาแลกกันได้ เพราะแต่ละคนมีแนวทางการนำเสนอในแบบของตัวเองที่แตกต่างกันอยู่แล้ว การทำให้ได้ลูกค้าเป็นความสามารถเฉพาะตัว และเมื่อมีปัญหาก็ต้องแก้ไขอย่าให้มาบั่นทอนความตั้งใจที่ต้องทำให้ได้”นัก สะสมที่ใส่หัวใจผู้ประกอบการไม่หยุดเปลี่ยนความฝันให้เป็นความจริงกล่าวทิ้ง ท้าย

ร้านบ้านโค้ก

ที่ปรึกษาทางธุรกิจรายหนึ่งให้ความเห็นว่า นอกจากนี้ ผู้ประกอบการยังสามารถคิดในเชิงกลยุทธ์ในลักษณะของการต่อยอดแบรนด์โค้กได้ อีกมากมายเพราะมูลค่าแบรนด์ของโค้กแข็งแกร่งมากกว่าผลิตภัณฑ์มานานแล้ว จึงมีนักสะสมและคนที่ชื่นชอบโค้กอยู่ทั่วโลก เพราะฉะนั้น ผู้ประกอบการที่นำแบรนด์โค้กมาใช้เชื่อมโยงกับธุรกิจ จะต้องแสดงมูลค่าเพิ่มของโค้กออกมาให้ได้

“การเพิ่มมูลค่าแบรนด์” แบบง่ายๆ ด้วยการนำผลิตภัณฑ์ของโค้กที่มีอยู่มาเพิ่มมูลค่า เช่น นำโค้กวันเวย์มาแช่ให้มีลักษณะเป็นวุ้นแล้วขาย การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ใช้ความคิดแหวกแนวแต่มีโค้กเป็นจุดขาย เช่น ไก่ย่างโค้ก โดนัทโค้ก ฯลฯ หรือการนำบรรจุภัณฑ์ของโค้กมาเพิ่มไอเดียและสร้างเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ เช่น นำขวดโค้กมาทำเป็นโคมไฟ ฯลฯ หรือ แม้กระทั่งการนำของพรี เมี่ยมของโค้กที่ทำออกมาสร้างมูลค่าเพิ่ม เช่น ใส่ลายเซ็นคนดัง ฯลฯ ทำให้ได้ทั้งสีสันความแปลกใหม่ที่สร้างรายได้และชื่อเสียงในเวลาเดียวกัน

ที่มา : ผู้จัดการรายสัปดาห์

ขายของได้ทุกที่ บนรถขายขายของเคลื่อนที่ ได้ทั้งของกินและเครื่องดื่ม
ตัวอย่างอาชีพค้าขายที่ไม่ง้อทำเล(รูป)ตอน 1-12
download ...http://commercial-on-wheels.blogspot.com/

adv001